Kështu Rusia po e destabilizon NATO-n nga brenda

0
307

 Në pamundësi për të parandaluar zgjerimin e NATO-s, Moska po intensifikon fushatën e saj për të shkatërruar nga brenda anëtarët e Aleancës. Presidenti Vladimir Putin e konsideron NATO-n si kërcënimin kryesor ndaj ekspansionizmit të Rusisë dhe përllogarit se sabotimi me“fuqinë e butë” (metoda imponimi jo me luftë) është një mënyrë më e lirë dhe më efektive për të prishur unitetin perëndimor sesa një konfrontim ushtarak që do të ekspozonte dobësitë e Rusisë.

Kremlini ka kërcënuar shumë shtete europiane që të mos anëtarësohen në NATO, me frikën se kjo rrit praninë e Amerikës në mbrojtjen e Evropës. Ai gjithashtu ka zhvilluar një strategji paralele për të neutralizuar qeveritë aleate. Anëtarësimi në NATO sigurisht që e rrit sigurinë e një shteti, por nuk garanton imunitet ndaj përçarjes nën-ushtarake, veçanërisht nëse disa liderë kombëtar paramendojnë se ata mund të përfitojnë politikisht ose personalisht nga ndërhyrjet e Moskës.

Sipas Rusisë, në NATO ka tre kategori shtetesh: të cenueshmit, të shfrytëzueshmit dhe rezistentët. Shtetet e cenueshme janë vendet e vogla në kufi me Rusinë ose anëtarët e rinj që janë të ekspozuar ndaj presionit. Tre republikat baltike të Estonisë, Letonisë dhe Lituanisë janë më të ekspozuara se çdo anëtar tjetër i NATO-s dhe zyrtarët rus kombinojnë dezinformacionin me kërcënimet e drejtpërdrejta për të qetësuar qeveritë e tyre dhe për të penguar angazhimin e tyre me Sh.B.A. dhe aleatët e tjerë.

Rrëfenjat mashtruese (të përhapura) përmes mediave zyrtare dhe rrjeteve sociale kanë për qëllim të delegjitimojnë pavarësinë e Balltikut, të nxisin konflikte ndëretnike dhe t’i shfaqin qeveritë e këtyre (shteteve) si neo-fashistë që janë duke shtypur pakicat fatkeqe ruse. Pjesa më e madhe e kësaj propagande ka për qëllim që të bindë qeveritë perëndimore se ata tre vende nuk ia vlejnë të mbrohen në rast të një konfrontimi me Rusinë.

Anëtarët e NATO-s në Ballkanin Perëndimor janë gjithashtu të ekspozuar ndaj presioneve ruse. Pasi dështoi të parandalonte anëtarësimin e Malit të Zi në NATO duke përdorur nacionalistët serbë për të rrëzuar qeverinë e tij, Moska vazhdon të mbështesë opozitën anti- NATO dhe të pengojë përparimin e vendit drejt anëtarësimit në BE. Kremlini gjithashtu dështoi të bllokonte anëtarësimin  e Maqedonisë së Veriut në NATO, por vazhdon të ndezë tensione ndëretnike dhe të nxisë ekstremistët nacionalistë.

Shtetet e shfrytëzueshme janë kryesisht vendet e Europës Perëndimore që mund të depërtohen përmes biznesit, mediave ose korrupsionit politik. Gjermania, Franca dhe Italia shërbejnë si shembuj tipikë, ku një ish-Kancelar (Gerhard Schroeder), kreu i një partie të madhe opozitare (Marine Le Pen), dhe një ish-Zëvendës Kryeministri (Matteo Salvini) raportohet se janë rekrutuar financiarisht për t’i shërbyer Interesave të Kremlinit. Depërtimi i Moskës arrin thellësitë e elitave politike.

Gjithashtu është dëshmuar se edhe disa anëtarë të rinj të NATO-s janë të hapur ndaj ndikimeve të Moskës. Në Hungari, Republikën Çeke, Sllovaki dhe Bullgarijanë përmirësuar lidhjet personale me presidentë ose kryeministrapër t’i bindur ata të heqin dorë nga vendosja e sanksionevendaj Rusisë pas pushtimit të Ukrainëssi dhe të lobojnë për zhvillimin e marrëdhënieve ekonomike me Moskën. Gjithashtu vihet në pikëpyetje edhe angazhimi i secilit shtet për të mbrojtur fqinjët e cënueshëm në rast të një sulmi rus.

Kroacia është kthyer në shënjestrën ekohëve të fundit të Kremlinit (me qëllim) kufizimin e zhvillimit të projekteve të energjisë që do të sfidonin ambiciet monopoliste të Rusisë në furnizimin me gaz të rajonit. Zagrebi, gjithashtu, është i dobishëm për Rusinë në mbajtjen e Bosnje -Hercegovinës të pastabilizuar me ngritjen e kërkesave për një tërësi kroate, e cila pasqyron presionet serbe ndaj vendit të brishtë.

Kategoria e tretë janë shtetet rezistentë, të cilët është provuar se janë më të pandikueshëm nga manipulimet e Rusisë. Dy shembujt kryesorë janë Polonia dhe Rumania, ku politikanët e të gjithë spektrit politik nuk kanë iluzione rreth neo-imperializmit të Moskës dhe ku shoqëritë janë kryesisht imune ndaj dezinformimit të shtetit rus.  Ata e vlerësojnë NATO-n si një strukturë thelbësore të sigurisë që garanton pavarësinë e tyre dhe integritetin territorial. Jo me shumë sukses, Moska është përpjekur të izolojë të dy vendet në arenën ndërkombëtare, duke i shfaqur ato si ngatërrestarë anti-rusë të përjetshëm.

Putin po e përshkallëzon fushatën e tij për të dobësuar NATO-n, në mënyrë që të vazhdojë sulmet e tij ndaj Ukrainës, të ndajë Gjeorgjinë dhe Moldavinë, si dhe të aneksojë Bjellorusinë.  Si kundërpërgjigje, Aleanca duhet të jetë e më e mirë-përgatitur në zbulimin dhe luftimin e ndërhyrjes së Moskës, sidomos duke ndjekur (penalisht) korrupsionin e sponsorizuar nga shteti dhe duke luftuar dezinformimin. Mbi të gjitha, situata duhet të përmbyset në Federatën Ruse, ku ndarjet etnike dhe rajonale, të ushqyera nga përkeqësimi i standardeve të jetesës po sfidojnë pushtetin autoritar të Moskës.

Uashingtonit i duhet të kthehet në parimet bazë që patën shoqëruar rënien e Bashkimit Sovjetik duke mbështetur demokratizimin, pluralizmin, të drejtat e pakicave, decentralizimin dhe federalizmin e vërtetë në Rusi. Ndërsa Moska kërkon të ndajë Perëndimin dhe copëtojë NATO-n, Uashingtoni duhet të promovojë vetëvendosjen rajonale dhe etnike brenda Federatës Ruse. Kjo do t’i jepte një paralajmërim të fortë një Kremlini sa armiqësor, po, në fund të fundit, edhe aq të frikësuar se Perëndimi është plotësisht i aftë të reagojë në mënyrë efektive ndaj dredhive, sabotimit dhe (përpjekjeve të tij) shkatërruese.

Dita51, Albania
RUSSIA IS SUBVERTING NATO FROM WITHIN
Janusz Bugajski, 3January 2020

Unable to prevent NATO enlargement, Moscow is intensifying its campaign to subvert Alliance members from within. President Vladimir Putin views NATO as the main threat to Russia’s expansionism and calculates that soft power sabotage is a cheaper and more effective means to undermine Western unity than a military confrontation that would expose Russia’s weaknesses.

The Kremlin has threatenednumerous European states not to join NATO,fearing that this enhances America’s presence in defending Europe. It has also developed a parallel strategy to neutralize Allied governments. Joining NATO certainlyenhances state security, but it does not guarantee immunity from sub-military disruption, especially if some national leaders calculate that they can profit politically or personally from Moscow’s interventions.

For Russia, there are three categories of NATO states: the vulnerable, the exploitable, and the resisters. The vulnerable states are small countries bordering Russia or new members that are susceptible to pressure. The three Baltic republics of Estonia, Latvia, and Lithuania are more exposed than any other NATO members and Russian officials combine disinformationand direct threats to pacify their governments and limit their engagement with the U.S. and other allies.

Fraudulent stories through official media and social networks are intended to delegitimize Baltic independence, stir inter-ethnic conflicts,and depict their governments as neo-fascists repressing hapless Russian minorities. Much of this propaganda is aimed at Western governments to convince them that the three countries are not worth defending in the event of confrontation with Russia.

NATO members in the Western Balkans are also vulnerable to Russian pressures. After failing to prevent Montenegro’s entry into NATO by using Serbian nationalists to overthrow its government, Moscow continues to support the anti-NATO opposition and disrupt the country’s progress toward EU accession. The Kremlin also failed to obstruct North Macedonia’s NATO entry but continues to inflame inter-ethnic tensions and incite nationalist extremists.

The exploitable states are mostly West European countries that can be penetrated through business, media, or political corruption.Germany, France, and Italyserve as classic examples, where a former Chancellor (Gerhard Schroeder), the leader of a major opposition party (Marine Le Pen),and a former Deputy Prime Minister (Matteo Salvini) have reportedly been financially recruited to serve Kremlin interests.Moscow’s penetration reaches deep into the political elites.

Some new NATO members have also proved vulnerable to Moscow’s influences. In Hungary, the Czech Republic, Slovakia, and Bulgaria personal connections have been developed with presidents or prime ministers to dissuade them from applying sanctions for Russia’s invasion of Ukraine and to lobby fordeveloping economic relations with Moscow. Questions are also raised about the commitment of each state to defend vulnerable neighbors in the event of a Russian attack.

Croatia has become a recent Kremlin target to curtail the development of energy projects that would challenge Russia’s monopolistic ambitions in regional gas supplies. Zagreb is also useful for Russia in keeping Bosnia-Herzegovina off balance by raising demands for a Croatian entity that mirrors Serb pressures on the fragile country.

The third category of states are the resisters, which have proved to be more impermeable to Russia’s manipulation. Poland and Romania are the two key examples, where politicians across the political spectrum have no illusions about Moscow’s neo-imperialism and where societies are largely immune to Russian state disinformation. They value NATO as an essential security structure that guarantees their independence and territorial integrity.With limited success, Moscow has tried to isolate both countries on the international arena by portraying them as perpetual anti-Russian troublemakers.

Putin is escalating his campaign to weaken NATO in order to pursue his attacks on Ukraine, to divide Georgia and Moldova, and to annex Belarus. In reaction, the Alliance must be better prepared to detect and combatMoscow’s infiltration especially by prosecuting state-sponsored corruption and countering disinformation.Above all, the tables must be turned on the Russian Federation where ethnic and regional cleavages driven by deteriorating living standards arechallenging Moscow’s authoritarian rule.

Washington needs to return to core principles that accompanied the collapse of the Soviet Union by supporting democratization, pluralism, minority rights, decentralization, and genuine federalism in Russia. While Moscow seeks to divide the West and fracture NATO, Washington should promote regional and ethnic self-determination inside the Russian Federation. This would send a strong signal to a belligerent but ultimately fearful Kremlin that the West is fully capable of reactingeffectivelyto its subterfuge, sabotage, and subversion.

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here