“Lahuta nuk është shqiptare por serbe”. Ky është përfunimi që ka futur këtë instrument në listën e trashëgimisë së UNESCO-s si pjesë e kulturës së Serbisë. Edhe pse këndimi me lahutë ka gjurmë të forta në historinë e disa prej trevave të Shqipërisë, tanimë do të njihet në të gjithë botën si vlerë kulturore e Beogradit.
Përhapja gjeografike e Lahutës në vendin tonëpërkon me vetë përhapjen e këngëve të kreshnikëve. Gjurmët e saj i shohim në Krujë, në Veriperëndim, pastaj Malësi e madhe, Hoti e Gruda, Kelmendi, Kastrati, Rranxat e Shkodrës, Dukagjin, Postrribë, Shllak, Nikaj-Merturi dhe në zonat e Malësisë së Gjakovës. Gjithësesi, nga sot një vend tjetër do të krenohet me të duke e quajtur si pasuri kombëtare.
