Rezulton se ‘lagja jonë’ hapësinore është e pasur me planetë. Në mënyrë të veçantë, astronomët kohët e fundit kanë gjetur një ekzoplanet të ri që është pak më i madh se Toka dhe ndodhet vetëm 66.5 vite dritë larg. Një xhuxh i kuq është një yll që është 2 deri 10 herë më i vogël se Dielli dhe rrezaton 10 deri 10,000 herë më pak se ylli ynë. Aftësia jonë për të zbuluar dhe për t’u njohur me ekzoplanetët ka shpërthyer praktikisht që nga zbulimi i parë i tillë në vitin 1992. Deri më tani, janë zbuluar mbi 4100 ekzoplanetë dhe ne kemi një kuptim shumë më të thellë se si formohen dhe evoluojnë sistemet planetare. Por duke qenë se ne po kërkojmë objekte hapësinore të vogla, mezi të dukshme ose pothuajse plotësisht të errëta, të cilat vështirë të shihen nga larg, është vetëm e natyrshme që ekzoplanetët më të konfirmuar janë gjigantë të gaztë ose akulli aq të mëdhenj sa të paktën Neptuni.
Sipas një ekipi ndërkombëtar të udhëhequr nga astrofizikani Avi Shporer i Institutit Kavli të MIT për Astrofizikën dhe Kërkimin në Hapësirë, planetët shkëmborë si Toka janë shumë të vështirë për t’u matur dhe karakterizuar, pasi ata shpesh gjenden rreth yjeve që nuk janë aq të ndritshme për të lejuar analiza më të hollësishme. Kjo është arsyeja pse zbulimi i këtij ekzoplaneti të ri është kaq domethënës, shkruan revista ‘Science Alert’. “Në hulumtim, ne paraqesim zbulimin e GJ 1252 b, një planet i vogël që rrotullohet me një xhuxh të tipit M”, thonë astrofizikanët e MIT. GJ 1252 b është rreth 1.2 herë më i madh se Toka dhe ka një masë rreth dyfishin e planetit tonë që do të thotë se është pak më i dendur. Ekzoplaneti rrotullohet rreth yllit të tij një herë në 12.4 orë, që do të thotë se është shumë afër yllit për origjinën e jetës pasi ne e njohim. Por është pikërisht orbita e ngushtë e këtij ekzoplaneti që na lejon ta ndjekim, pasi drita e mjaftueshme nga dielli i saj e ndriçon atë. Sa më shumë planetë shkëmborë të gjejmë në lagjen tonë më të afërt, aq më shumë të dhëna mund të përdorim për të përcaktuar se sa të zakonshëm janë këto planetë dhe nëse Toka është një çudi universi, apo nëse planetët shkëmborë janë në të vërtetë kryesisht shkretëtira si Merkuri, Venera dhe Marsi.
